Sosna zwyczajna

(łac. Pinus sylvestris)

Królestwo:
Rząd:
Rodzina:

Rośliny
sosnowce
sosnowate

Występowanie: Gatunek ten można spotkać w lasach na terenie całego Parku Krajobrazowego im. gen. D. Chłapowskiego.

 Opis: Sosna pospolita jest naszym najważniejszym drzewem leśnym - stanowi ona aż około 70% ogólnego drzewostanu polskich lasów. Jest to wysokie, zimozielone drzewo iglaste występujące powszechnie na terenie całej Polski za wyjątkiem Bieszczadów. Na terenie Parku rośnie często na zbyt dla siebie żyznych siedliskach grądowych. Korona młodych drzew jest zazwyczaj stożkowata, z wiekiem, szczególnie u egzemplarzy rosnących poza lasem, staje się zaokrąglona lub parasolowata. Gałęzie wyrastają w regularnych pozornych okółkach, będących w rzeczywistości ciasnymi spiralami. Na pędach wyrastają igły zebrane po dwie w pęczki. Sosna zwyczajna jest drzewem nie tworzącym owoców (roślina nagonasienna). Szyszki są pojedyncze lub zebrane po 2 - 3 sztuki, zwisające (rzadziej stojące) na krótkich szypułkach, szerokojajowate, stosunkowo krótkie i grube, długości 3 - 7cm, najpierw ciemnozielone, w miarę dojrzewania stają się szarobrązowe lub brunatne do czarniawych. Sosna zwyczajna jest źródłem żywicy. Drewno sosny wykorzystywane jest masowo w przemyśle, stolarstwie itp. Substancje zawarte w młodych pędach, stosowane są w lecznictwie

Wymiary:
Wysokość:
Długość życia:
Średnica pnia:


30 - 35 m
300 – 500 lat
1 – 1,5 m.